Cultuurplaat

De celcultuurplaat kan worden verdeeld in vlakke bodem en ronde bodem (U-vormig en V-vormig) volgens de vorm van de bodem; het aantal kweekputjes is 6, 12, 24, 48, 96, 384, 1536, enz.; afhankelijk van het materiaal is er een Terasaki-plaat en een gewone celcultuurplaat. De specifieke selectie hangt af van het type gekweekte cellen, het vereiste kweekvolume en verschillende experimentele doeleinden.

(1) Het verschil en de keuze tussen platbodems en rondbodems (U-vormige en V-vormige) kweekplaten

Verschillende vormen van kweekplaten hebben verschillende toepassingen. Voor het kweken van cellen wordt meestal een vlakke bodem gebruikt, wat handig is voor observatie onder de microscoop, een duidelijk bodemgebied heeft en de hoogte van het vloeistofniveau van de celkweek relatief consistent is. Daarom wordt bij het uitvoeren van experimenten zoals MTT, of het nu hechtende of gesuspendeerde cellen zijn, over het algemeen een vlakke bodemplaat gebruikt. Voor het meten van de absorptiewaarde moet een kweekplaat met platte bodem worden gebruikt. Besteed speciale aandacht aan het materiaal. Het label "Tissue Culture (TC) Treated" is voor celkweek. U-vormige of V-vormige platen worden over het algemeen gebruikt wanneer bepaalde speciale vereisten vereist zijn. Bijvoorbeeld, in de immunologie, wanneer twee verschillende lymfocyten gemengd worden gekweekt, moeten de twee met elkaar in contact komen om te stimuleren. In dit geval worden meestal U-vormige platen gebruikt omdat de cellen zich door de zwaartekracht in een klein gebied zullen verzamelen. De kweekplaat met ronde bodem zal ook worden gebruikt voor experimenten met het inbouwen van isotopen, en het is noodzakelijk om een ​​celoogster te gebruiken om cellen voor kweek te verzamelen, zoals "gemengde lymfocytencultuur" enzovoort. V-vormige platen worden vaak gebruikt voor celdoding en immunologische hemagglutinatie-experimenten. Het celdodingsexperiment kan ook worden vervangen door een U-vormige plaat (na toevoeging van cellen, centrifugeren op lage snelheid).

(2) Het verschil tussen Terasaki-plaat en gewone celcultuurplaat:

Terasaki-plaat wordt voornamelijk gebruikt voor kristallografisch onderzoek en het productontwerp is handig voor kristalobservatie en structuuranalyse. Er zijn twee methoden om te zitten en te laten vallen, en het uiterlijk en de structuur van de toepassingsproducten van de twee methoden zijn ook verschillend. Kies kristalklasse polymeer als materiaal en het speciale materiaal is goed voor het observeren van de kristalstructuur. De celkweekplaat is voornamelijk gemaakt van PS-materiaal en het materiaal is behandeld met oppervlakte, wat handig is voor celgroei en -uitbreiding. Natuurlijk zijn er groeimaterialen voor planktoncellen, evenals een laag bindingsoppervlak.

(3) Het verschil tussen celcultuurplaat en microplaat

Enzym-gelabelde platen zijn over het algemeen duurder dan celkweekplaten. Celplaten worden voornamelijk gebruikt voor celcultuur en kunnen ook worden gebruikt om de eiwitconcentratie te meten. Enzym-gelabelde platen omvatten bekledingsplaten en reactieplaten. Over het algemeen hoeven ze niet te worden gebruikt voor celkweek. Ze worden voornamelijk gebruikt voor immuno-enzymreacties. Latere eiwitdetectie vereist hogere eisen en specifieke enzym-gelabelde werkvloeistoffen.

(4) Het onderste gedeelte van de putjes van verschillende kweekplaten en de aanbevolen hoeveelheid vloeistof mogen niet te diep zijn, over het algemeen in het bereik van 2 ~ 3 mm, en het onderste gedeelte van verschillende putjes kan worden gebruikt om te berekenen elke put. De juiste hoeveelheid vloeistof die moet worden toegevoegd (zie onderstaande tabel). Als de hoeveelheid toegevoegde vloeistof te veel is, zal dit de gas (zuurstof) uitwisseling beïnvloeden, en het is gemakkelijk om over te stromen en vervuiling te veroorzaken tijdens het verplaatsingsproces. De specifieke celdichtheid die moet worden toegevoegd, hangt flexibel af van het doel van het experiment.